Toen Hannah en Christiaan Beljaars op een veilingsite hun oog lieten vallen op het voormalige politiestation op het Rotterdamse Heijplaat, waren ze meteen verkocht. Ze wilden meteen de politiepost verduurzamen. Het enige probleem? Het huis stond helemaal niet te koop.

,,Al langere tijd waren we op zoek naar een woning’’, zo begint Hannah het bijzondere verhaal van hoe dit pand zeven jaar geleden op hun pad kwam. ,,Ik ben architect van beroep en dol op bijzondere gebouwen. Via een veilingsite kwamen we deze politiepost uit 1918 tegen.’’ Het stel was meteen enthousiast. Zowel het pand als de locatie sprak hen aan en ze besloten dan ook direct om stappen te zetten. Maar dat liep anders dan gedacht.

Verkeerde plaatsing

Toen ze contact opnamen, bleek dat het pand helemaal niet op de veilingsite hoorde te staan. De eigenaresse bleek, na enig contact, toch bereid om het pand te verkopen. Diezelfde avond is het stel een kijkje gaan nemen en een paar dagen later brachten ze opnieuw een bezoek aan het huis. Ze deden een bod en hun eerste woning samen was een feit.

Behoorlijke uitdaging

Als architect heeft Hannah als geen ander oog voor de mogelijkheden van een ruimte. Dat was in dit geval ook wel nodig. Het hele huis moest opgeknapt worden. Daarbij wilden ze meteen de politiepost verduurzamen ,,We wilden kijken hoe duurzaam we zo’n 100 jaar oud pand konden maken, en dat was een behoorlijke uitdaging. Zeker toen we daar zeven jaar geleden mee startten. We merken dat het steeds makkelijker wordt, er komen steeds meer producten op de markt. Tegelijkertijd is het gevaar daardoor dat je overhaaste beslissingen neemt.’’

Volgens Hannah is het belangrijk eerst onderzoek te doen en te kijken wat, ook op de lange termijn, nu echt geschikte oplossingen zijn. ,,Daarnaast denk ik, dat je er met alleen isoleren niet komt, de technische installaties zijn ook van groot belang. Het beste advies wat ik kan geven is, doe het rustig aan.’’

Stukje bij beetje

Niet alles in één keer doen, maar de tijd nemen.  Dat was de instelling waarmee Hannah en Christiaan aan dit project begonnen. ,Mensen denken altijd dat je alles in één keer moet doen. Dat zou kunnen, maar dan moet je al je tijd en geld eraan besteden en er maanden voor reserveren. Dat gaat niet wanneer je daarnaast nog werkt, op vakantie wilt en je vrije tijd ook wilt besteden. Wij hebben ervoor gekozen om het rustig aan te doen en ruimte voor ruimte aan te pakken. We hebben steeds wat aangepakt, gespaard, gewacht en zijn dan pas naar de volgende ruimte gegaan. We zijn zelfs nu nog niet klaar, maar dat geeft niet’’, vertelt Hannah.

Het stel loopt met de verbouwingen soms tegen wat tegenslagen aan. Sinds dit jaar heeft het huis de monumentenstatus verkregen, waardoor ze de buitenkant van het pand niet meer mogen veranderen. In de afgelopen zeven jaar is er wel heel veel gebeurd ín het huis. Veel aanpassingen konden ze dankzij hun technische achtergrond zelf doen. Hannah werkt als architect en Christiaan is ingenieur bij een ruimtevaartbedrijf.

Keuze voor materialen

Voor de keuze voor het isolatiemateriaal gemaakt kon worden, hebben Hannah en Christiaan hun huiswerk goed gedaan. ,,Wij zochten alternatieven voor steenwol, omdat het materiaal niet zo prettig is en bijvoorbeeld voor huidirritatie kan zorgen. Door mijn werk wist ik dat er verschillende nieuwe materialen in opkomst waren, zoals bijvoorbeeld vlas of hennep. Onze keuze is daar niet opgevallen omdat dit materiaal minder brandwerend was op dat moment. Wij zijn uiteindelijk uitgekomen bij gerecyclede textielvezel isolatie. Die zijn versnipperd en verpulverd, het uiteindelijke isolatiemateriaal lijkt een beetje viltachtig. Dit materiaal heeft een brandwerend laagje en een goede isolerende werking.’’

Toekomstvisie

Er staat nog het een en ander op de planning voor deze woning. ,,Zo willen we het glas nog aanpakken, moet de toiletruimte nog gedaan worden en zijn we nog bezig met de lege ruimte boven’’, vertelt Hannah. Op hoeveel de teller van de kosten na zeven jaar klussen staat, vindt ze lastig te zeggen. ,,We hadden een bouwdepot van 30.000 euro. Daarvan hebben we de stal verbouwd, de installaties aangepast, het dak en de vloer geïsoleerd en de badkamer gerealiseerd. We hebben verder geen subsidies aangevraagd en omdat we steeds een stukje sparen en dan weer iets aanpakken, is een totaalplaatje van de kosten lastig te maken. We houden elk jaar ook het standaard onderhoud goed bij, wat bij een oud huis hoort. Zoals het nalopen van de dakgoten bijvoorbeeld. Wanneer je dit goed bijhoudt, voorkom je onverwachte tegenslagen.

Foto’s: Henny van Belkom

Het complete verhaal over deze duurzame woning lees je in Groener Wonen 03-2019.