Zes jaar geleden kocht de nu 47-jarige Dunja een hectare grond in Oost-Groningen. Ze liet er een bijzonder huis bouwen onder het motto: groots wonen met een relatief klein budget. Dat het nieuwe huis duurzame aspecten zou hebben, was voor haar vanzelfsprekend. Samen met haar hond, vier katten, kippen en zes schapen geniet ze nu van de rust en ruimte.

Toen dit huis op mijn pad kwam, was ik meteen verkocht. De compleet vervallen boerderij was helaas niet meer te redden, alles was verrot. Maar de plek was wel fantastisch: een hectare grond in een klein gehucht, aan een doodlopend zandpad en grenzend aan het vaartje. Ik ben hier omringd door weilanden en water, mijn directe buren wonen driehonderd meter verderop aan de andere kant van het water. De volgende buren zitten bijna een kilometer verderop, dus ik woon hier echt helemaal vrij. En toch ligt het huis op maar een kwartier rijden van Groningen, hoewel ik zelden meer in de stad kom.”

Veel licht

Dunja groeide zelf op in een boerderij van meer dan vijfhonderd jaar oud. “Ik heb altijd gedacht dat ik ooit in een oud huis zou gaan wonen, dus ik moest even wennen aan het idee van een nieuw gebouwd pand. In de maanden voor de start van de bouw heb ik heel veel huisjes gedacht en getekend.” Uiteindelijk koos ze voor een samenwerking met architect Daniel Venneman van Woonpioniers. Haar huis is het prototype van het type Indigo dat Woonpioniers maakt: een modulair bouwsysteem dat samen met de bewoner naar wens wordt samengesteld. “Veel mensen denken dat het een ‘tiny house’ is, maar dat klopt niet. Het is namelijk gebouwd volgens de eisen van het
bouwbesluit, welstand en het bestemmingsplan. Het huis is een combinatie van mijn eigen ideeën over de indeling en vormgeving, en de inbreng van de architect. Wat ik heel belangrijk vond, was dat het een licht huis zou worden met grote ramen, want het uitzicht op het landschap is geweldig.”

Groots wonen met een beperkt budget

Doorslaggevend bij de keuzes die Dunja maakte, was haar budget. “Ik had veel geluk dat de grond en de sloopboerderij in Oost-Groningen zes jaar geleden nog betaalbaar waren. Het is hier aardbevingsgebied. Maar ook tijdens de bouw moest ik soms creatief denken, omdat mijn budget gewoonweg niet alles toeliet. Mijn motto? Hoe kun je zo ruim mogelijk wonen binnen een klein budget.”

Dat het nieuwe huis in ieder geval duurzame aspecten zou hebben, was voor haar vanzelfsprekend. “Het idee van zelfvoorzienend en zo duurzaam mogelijk wonen is heel leuk, maar je moet wel kunnen investeren in bepaalde voorzieningen. Ik heb geen gasaansluiting, maar die is ook nergens voor nodig. Warmte krijg ik van een speksteenkachel. Dat werkt perfect: met heel weinig stoken is het de hele dag warm. En
als de zon schijnt, hoeft de kachel helemaal niet te branden. Ik heb ook geen zonnepanelen. Wel koos ik voor duurzame stroom; ik kijk uit op de windmolens in de verte die deze energie opwekken en verbruik sowieso weinig elektriciteit. En ik had liever triple glas gehad, maar dat was te kostbaar, dus koos ik voor dubbel glas.”

Creatief interieur

Het bouwproces duurde twee jaar. Dunja had geen aannemer, maar regelde alles zelf: van de vergunningen en bodemonderzoeken, tot het graven van de riolering en aanvragen van de watermeterput. “Mensen zeggen wel eens dat ze het moedig vinden wat ik heb gedaan, maar
zo zie ik het helemaal niet. Ik vond het juist een fantastisch avontuur! En iedereen die in de positie verkeert om een huis te kunnen kopen en een beetje creatief en flexibel is, kan dit ook.”

Het interieur is grotendeels van Dunja’s eigen creatieve hand. “Ik ben een echt plantenmens, dus dat er heel veel planten in mijn huis staan, dat stond wel vast. Verder heb ik het zo simpel mogelijk gehouden. De vloer bestaat bijvoorbeeld uit underlaymentplaten die ik op maat in een driehoekpatroon heb laten frezen. Die heb ik gekleurd in verschillende tinten, met een watergedragen beits die milieuvriendelijk is en ook voor kinderspeelgoed wordt gebruikt. Deze beits trekt in het hout en kleurt de vloer door en door. Daardoor zie je geen kleurverschil op
de plekken waar de nagels van mijn hond krassen in de vloer achterlaten.”

Spullen met een geschiedenis

Dunja houdt van spullen met een geschiedenis. “Ik koop bijna nooit iets nieuws. Het enige echt nieuwe in mijn huis zijn, naast de kachel, de drie op elkaar gestapelde lockerkastjes. Ik zocht iets dat op een kleine oppervlakte veel bergruimte zou opleveren. Deze kastjes voldeden daaraan, maar ik houd eigenlijk meer van spullen die natuurlijke slijtage vertonen. Daarom koop ik mijn hele leven al spullen via de kringloop en Marktplaats of op rommelmarkten.” Een goed voorbeeld daarvan is de keuken, met als basis een oud bureau uit een Poolse
fabriek. “Waarom zou ik veel geld aan een keuken besteden? Je hebt eigenlijk alleen water, een oven en een kookplaat nodig. Dat moet ergens op staan, maar dat kan net zo goed op een bureau. En via Marktplaats kocht ik voor vijftig euro een oud terrazzo aanrecht dat passend is gemaakt.”

Van de oude vervallen boerderij die op het perceel stond, was bijna niets meer te redden. “Er was helaas niets meer bruikbaar. Behalve een deur van een oude bedstee. Die vond ik direct mooi, en doet nu dienst als de deur van mijn meterkast.”

Eigen moestuin

Dunja heeft een eigen moes- en bloementuin, waar ze tuiniert volgens het principe van trial and error. “Ik ben er niet fanatiek mee bezig, probeer gewoon uit wat goed naast elkaar groeit. Afgelopen jaar was een heel slecht moestuinjaar, er waren ontzettend veel slakken. Maar ik had geen zin om elke dag een hele emmer slakken uit de moestuin te halen. Alle dahlia’s waren dus opgevreten, behalve die ene die ik tussen
de knolselderij had geplant. Dat ga ik dit jaar dus weer doen.”

Pipowagen in de tuin

Hoewel ze erg op haar privacy is gesteld, verhuurt Dunja haar huis via Natuurhuisje.nl. “Ik heb daar lang over nagedacht, want ik ben nogal op mezelf. Maar tegelijk wil ik dit alles niet helemaal voor mezelf houden. Deze plek wil ik ook met andere mensen delen, zodat ze ook kunnen genieten van de fijne sfeer in huis en natuurlijk het mooie uitzicht. Als het huis is verhuurd, haal ik er mijn persoonlijke spullen uit, maar het voelt niet onpersoonlijk. Wanneer huur je nou een huisje dat bomvol planten staat?” Als ze gasten krijgt, verhuist Dunja zelf naar
een pipowagen in de tuin. “Daar heb ik ook twee jaar gewoond tijdens de bouw van mijn huis. Ik vond het zo’n fijne periode! De pipowagen is heel basic, ik heb er geen stromend water of andere gemakken. Het is heerlijk om me daar af en toe weer terug te trekken.”

Dit artikel is eerder verschenen in Groener Wonen 01 2022

Tekst: Daphne-Doemges-Engelen, Foto’s: Henny van Belkom